Einde loopbaan. "In 1987 maakte een steeds ernstiger wordende depressie een einde aan mijn loopbaan in het onderwijs", zo opent Guus zijn verhaal. "Van 1969 tot 1974 gaf ik les aan een basisschool en van 1974 tot 1987 werkte ik als docent geschiedenis op een havo/atheneum. Wat eerst "overspannen" heette, bleek een zeer ernstige depressie met vitale kenmerken te zijn, waarbij o.a. de vitale functies - eten en slapen - aangetast zijn.

Ernstige depressie. Zeer indrukwekkend schetst Guus in het kort wat een ernstige "chronische" depressie in zijn geval inhield. "Al met al duurde het een jaar of zeven waarin ik overal geweest ben: psycholoog, psychiater, twee keer op paaz, twee keer opname in kliniek, waarvan een keer vrijwillig en een keer met een in bewaringstelling wegens een suïcidepoging. Ik slikte een zestal verschillende soorten antidepressiva, slaappillen en tranxene, het bekende rijtje dus". Hij vervolgt zijn verhaal met: "Ook zat ik jarenlang thuis, totaal verloederd, gordijnen dicht, de planten dood, de telefoon eruit en de bel af.

Men hoeft mij dus niet te vertellen wat een zeer ernstige, zogenaamde chronische depressie is. Ik heb een hekel aan de diagnose "chronisch". Hoewel chronisch in dit verband slechts betekent dat het al meer dan twee jaar duurt, geeft het de suggestie dat het nooit meer over gaat. En dat is dus niet zo!"

Bestaansverheldering. "Nadat ik uiteindelijk toch uit mijn depressie raakte organiseerde ik een paar maal een zelfhulpgroep voor suïcidale mensen. Ik verdiepte me uitvoerig en langdurig in de psychopathologie met speciale aandacht voor stemmings-, angst- en persoonlijkheidsstoornissen. Ik deed dat op mijn eentje omdat de toegang tot de opleiding psychotherapie van de Rino me ontzegd werd op basis van een leeftijdscriterium. Omdat ik niet vergeten ben hoe eenzaam, wanhopig en vertwijfeld een mens zich door zo'n depressie kan voelen, probeer ik op mijn manier sinds 1994 er een steentje aan bij te dragen dat leed te verminderen. Ik deed dat enige tijd via mijn werk aan de info- en advieslijn van het Fonds Psychische gezondheid en via individuele gesprekken met mensen. Die individuele gesprekken noem ik bestaansverheldering.

Op de vraag of men ook mag bellen om eens een afspraak voor een kennismakingsgesprek te maken, luidt het antwoord: "Ja, maar naast motivatie is het van groot belang dat men in staat is een vertrouwensrelatie op te bouwen, zodat men ook echt het achterste van zijn tong laat zien. Want zonder motivatie en vertrouwensrelatie is elke therapie gedoemd te mislukken."De sessies die 90 minuten duren en waarvan men na elke sessie een verslag krijgt, kosten - afhankelijk van het inkomen - tussen de 30 en 45 euro. Guus Stavenuiter, Prins Willem-Alexanderlaan 12,  Bovenkarspel, tel. 0228-517802 www.bestaansverheldering.nl